Jaskinia "Dziura" jest idealnym miejsce w przypadku gdy zastałą nas deszczowa pogoda. Wejście do jaskini jest bezpłatne. Szlak jest krótki i przyjemny a pobyt w jaskini z pewnością nas ucieszy ze względu na piękny wylot znajdujący się nad naszymi głowami. Dochodzimy chodnikiem do wylotu Doliny Strążyskiej, przed którym skręcamy w lewo, idąc Drogą pod Reglami. Ten odcinek jest widokowy ze względu na polany, na których pasą się setki owiec pilnowanych przez psy. Tuż za zakrętem trzeba przejść drewnianym mostkiem, a dalej wędrujemy już szeroką ścieżką, z której wystają szpiczaste kamienie niejednokrotnie dające się odczuć na stopach. Właśnie stąd mamy najpiękniejszy widok na polany, na których pasą się owce. Tą ścieżką idziemy zaledwie pięć minut, ponieważ za chwilę trzeba skręcić w prawo, pod kątem prostym, do lasu, przy drewnianej bacówce, gdzie można kupić oscypki oraz kiełbasę z grilla. Przyznam, że widok z poziomu tej bacówki na okolice Zakopanego jest bardzo piękny. Zza zielonych drzew i kolorowych dachów wyłania się biała wieża kościelna dookoła, której widać tylko niższe góry. Wchodząc do lasu, cały czas idziemy szeroką ścieżką wzdłuż potoku, który na terenie Zakopanego dopływa do Potoku Młyniska. Ścieżka jest znaczona czarnymi znakami. Na całej długości szlaku, tak samo jak na Drodze pod Reglami, wystają setki szpiczastych kamieni. Po lewej stronie płynie równolegle do szlaku potok, w połowie którego widnieje mały wodospad, spływający po płycie skalnej. Po niecałych 15-ciu minutach marszu docieramy do celu skręcając łukiem w lewo do jaskini. Podejście do jaskini jest bardziej strome i tak samo jak łuk, jest zabezpieczone drewnianymi barierami.
Wchodzimy do środka chyląc się pod dosyć niskim wejściem. W środku temperatura nagle spada o kilkanaście stopni w lecie. Jaskinia, choć mała, wywiera ogromne wrażenie ze względu na dziurę widniejącą w naturalnym jej sklepieniu. Dzięki niej, wnętrze jest słabo oświetlone, ponieważ wielki otwór zasłaniają liściaste drzewa. W środku jest bardzo wilgotno, dlatego cały grunt pod nogami jest dosyć śliski. Po lewej stronie widać zejście do niższych partii jaskini, dlatego podchodzimy tam ostrożnie, aby zobaczyć jak długa jest jaskinia. W dół prowadzi ziemiane, dosyć strome, za to bardzo śliskie zejście, na dole którego widnieje drewniana belka świerkowa zatrzymująca osuwanie się liści, które wdzierają się tu na jesieni przez wielki otwór w sklepieniu. Pod otworem, na ziemi, leży już zresztą wielka sterta liści z lat poprzednich.
{gallery}mike/tatrypolskie/zachodnie/jaskiniadziura{/gallery}